فتوای جواز استفاده از سلاحهای شیمیایی و هسته ای در کتاب چاپ امارات!
مشغول مطالعه کتاب الانجاد فی ابواب الجهاد از ابن المناصف قرطبی (م 620) بودم که به شکل بسیار شکیل و زیبا با حواشی مفصل و مقدمه ای ممتع در ابوظبی در سال 2006 چاپ شده است. در این کتاب بحثی در باره «فضل رمی» یعنی تیراندازی دارد. دو مصحح این کتاب مشهور آل سلمان و محمد غازی که هر سلفی و نویسندهاند، آراء خویش را در پاورقی این کتاب مفصل بیان کرده، بحث در باره تیراندازی با تیرهای مسموم را مطرح نموده و پس از توضیحی در باره استفاده از سلاحهای شیمیایی، میکربی و هسته ای با استناد به مصادر کهن اهل سنت، یادگیری آنها را بر مسلمانان لازم دانسته و در باره نحوه استفاده از آنها چنین نوشته اند: «وعلیه، فیجوز الرمی بالسهام المسمومة، ولا وجه لکراهیة ذلک، کما تراه فی بعض کتب المالکیة، مثل: «مواهب الجلیل» (4/545)، «الخرشی» (4/18). پرتاب تیرهای سمی جایز است و هیچ کراهتی هم ندارد چنان که در برخی از کتب فقهای مالکی آمده است.
ویعجبنی کلام الماوردی فی «الحاوی الکبیر» (14/184): «یجوز أن یُلقى علیهم -أی: العدو- الحیات والعقارب، ویفعل بهم جمیع ما یفضی إلى إهلاکهم». کلام ماوردی هم مرا به شگفتی واداشت که می توان مارها و عقرب ها را به سوی دشمن پرتاب کرد و هر آنچه که منجر به هلاکت آنان شود.
أما بالنسبة إلى استخدام الرمی بالأسلحة النوویة والکیمیائیة والجرثومیة، فالواجب على المسلمین معرفة کل جدید من الأسلحة، ومعرفة طریقة استخدامها، وکیفیة تصنیعها، ولکن الأصل عدم الإفساد فی الأرض، وإتلاف النفوس. وبناءً علیه، فلا تستعمل هذه الأسلحة إلا فی الضرورات، بحیث لا یمکن التغلب على العدو إلا بواسطتها، ولا سیما إذا کان ذلک من باب المعاملة بالمثل.
اما حکم بکارگیری سلاحهای هستهای و شیمیایی و میکربی: بر مسلمانان واجب است که با هر نوع سلاح جدیدی آشنا شوند و راه بکار گیری آن و ساختن آن را بدانند. اما اصل عدم فساد در زمین و تلف کردن نفوس است، و بنابرین بکارگیری این سلاحها جایز نیست مگر به ضرورت، به طوری که راهی بر غلبه بر دشمن جز بکار گیری آن نباشد، بویژه در وقت مقابله به مثل. [الانجاد، ص 94 انتشارات دارالامام مالک، موسسه الریان، ابوظبی، 2005)
منبع وبلاگ دکتر رسول جعفریان